In search of Adiantum capillus-junonis

Platycerium book

Maidenhair Ferns in Winter Day

ฤดูหนาวเป็นช่วงเวลาที่เฟินก้านดำงดงามที่สุด

กำแพงแห่งความสุข

มุมสวยๆในร้านกัณธะมาลา เชียงใหม่

บีโกเนียขึ้นจากการชำใบในซอกอิฐมอญ

กำแพงอิฐมอญที่ก่อไว้ประมาณ 6 เดือน เริ่มมีมอสส์และเฟินนานาชนิดขึ้น

กำแพงเก่าที่มีเฟินก้านดำและบีโกเนียขึ้นปะปนกัน

มอสส์และเฟินก้านดำที่ขึ้นเอง

ช้อปปิ้งต้นไม้ในอินโด ^_^

หากเปรียบเทียบกับเมืองไทย ความแตกต่างที่ฉันสังเกตเห็นอย่างหนึ่งเมื่อครั้งไปเที่ยวชมแหล่งจำหน่ายไม้ประดับในอินโดนีเซียก็คือ เรือนต้นไม้ส่วนมากสร้างด้วยไม้ไผ่ลำใหญ่ๆ แล้วคลุมด้วยพลาสติกโปร่งแสง โดยไม่ต้องใช้ซาแรนพรางแสงแบบในบ้านเรา อาจเป็นเพราะที่นั่นอากาศเย็นกว่าในเมืองไทย จึงไม่ประสบปัญหาเวลาที่เรือนต้นไม้กลายเป็นตู้อบในฤดูร้อน!

ฉันเคยสงสัยว่าเรือนไม้ไผ่อย่างนี้จะอยู่ได้นานซักแค่ไหนกัน เพราะจากประสบการณ์ของตัวเองที่เคยใช้ไม้ไผ่ลำใหญ่ๆ เป็นราวแขวนกระถางในสวน ผ่านไปเพียงแค่ปีกว่าก็ผุหักจนถล่มลงมาเละตุ้มเป๊ะ พังเร็วกว่าที่คาดไว้มาก >_< แต่เพื่อนชาวอินโดบอกว่าเรือนต้นไม้ของเขามีอายุใช้งานอย่างน้อยก็ 5 ปี ที่สำคัญคืออย่าให้โดนฝน เพราะงั้นจึงต้องใช้พลาสติกคลุม แต่ฉันคิดว่าน่าจะเกี่ยวกับปัจจัยอื่นๆ ด้วย เช่น อายุของไม้ไผ่ หรือวิธีการป้องกันเนื้อไม้ให้ปลอดภัยจากมอดที่เป็นปัญหาสำคัญ

มาดูพรรณไม้ที่เขาขายกันบ้างดีกว่า ทรีเฟินต้นใหญ่ๆ อย่างนี้มีขายกันทั่วไป

ราคาถูกจนน้ำลายไหล 555... แต่เอากลับมาเมืองไทยคงเลี้ยงไม่รอด

เฟินก้านดำวางขายปะปนกับไม้ประดับอื่นๆ

Asplenium daucifolium นานๆ จึงจะพบซักที

ทรีเฟินต้นนี้อะแมซซิ่งมากๆ !!!

พอเริ่มเหนื่อยๆ หิวๆ ก็ฝากท้องกับพ่อค้าหาบเร่ข้างทาง อิอิ...

หน้าตาเหมือนขนมบ้าบิ่นบ้านเรา

หางสิงห์อินโดมีหลายแบบทั้งขนนิ่มขนแข็ง

ช้องเหลี่ยมที่นักสะสมไทยชื่นชอบกัน ^_^

ร้านจำหน่ายกล้วยไม้ป่าที่ทำให้คนรักกล้วยไม้สติแตก !!!

บีโกเนีย ปักชำและจำหน่ายกันในร้านเลย

Nepenthes gymnamphora หม้อข้าวหม้อแกงลิงพันธุ์ไฮแลนด์ที่พบเฉพาะบนเกาะชวาเท่านั้น

เคยย้ายมาอยู่กรุงเทพฯ ได้หลายเดือนอยู่ แต่ในที่สุดก็บินกลับอินโด... >_<

เฟินข้าหลวงอิเรียนจายาตอนนี้ในอินโดก็ยังหายาก

ต้นที่พบนี่สวยเป็นพิเศษเพราะมีลักษณะของไม้กลายพันธุ์ด้วย

ร้านจำหน่ายไม้ประดับแห่งนี้มีการออกแบบชั้นวางต้นไม้ที่เก๋ไก๋มาก

ในอินโดนีเซียมีการใช้ประโยชน์จากเฟินได้หลากหลาย

กระถางที่ทำจากต้นทรีเฟินแบบนี้พบเห็นได้ทั่วไป บางครั้งก็นำไปแกะสลักลวดลายแปลกตา

ทรีเฟินสับละเอียดใช้เป็นวัสดุปลูกต้นไม้ได้

สวนเฟินก้านดำในอินโดนีเซีย...ง่ายยังกะปลูกผัก !!!

รู้หรือไม่ว่าเฟินก้านดำที่แสนบอบบางและดูไฮโซสำหรับคนไทยนั้น

ขึ้นง่ายราวกับวัชพืชในอินโดนีเซีย!

จะด้วยสภาพอากาศเป็นใจหรืออย่างไรก็แล้วแต่ อินโดนีเซียจึงเป็นแหล่งเพาะพันธุ์เฟินก้านดำที่ประสบความสำเร็จมาก สำหรับคนรักเฟินที่สามารถปรับสภาพแวดล้อมในการปลูกเลี้ยงได้อย่างเหมาะสม คงจะพอทราบแล้วว่าเฟินก้านดำขึ้นง่ายขนาดไหน! แต่จุดอ่อนของเราคือสภาพอากาศที่ร้อนตับแลบ โดยเฉพาะกลางฤดูร้อนซึ่งน้องเฟินหลายต้นต้องพากันบินกลับอินโดเป็นแถวๆ...

เฟินก้านดำกองามๆ ปลูกจำหน่ายกันในถุง! เรื่องราคาไม่ต้องพูดถึง...

แล้วทำไมเฟินก้านดำที่จำหน่ายกันในเมืองไทยถึงแพงนักหนา ?

ประการแรก >> แม้เฟินที่จำหน่ายในอินโดนีเซียจะมีราคาย่อมเยา แต่ผู้นำเข้ามีต้นทุนอื่นๆ อีกจิปาถะ ถึงจะแพง แต่ก็คงคุ้มกว่าที่คุณจะเสียค่าเครื่องบินไปหิ้วมาเองอยู่แล้ว...

ประการที่สอง >> เฟินก้านดำในเมืองไทยมีต้นทุนในการปลูกเลี้ยงสูงกว่าอินโด โดยเฉพาะเฟินที่เลี้ยงจนงดงามเต็มฟอร์ม

ประการสุดท้าย >> คำตอบทั้งสองข้อสำหรับราคาแพงอย่างสมเหตุสมผล ไม่นับแพงบ้าเลือด! หรือแพงหูฉี่! ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับวิจารณญาณของผู้ซื้อเอง

ครั้งหนึ่งฉันได้มีโอกาสไปชมสวนเฟินก้านดำของเกษตรกรอินโด ยิ่งทำให้เข้าใจว่าทำไมเฟินชนิดนี้สำหรับพวกเขาจึงแสนจะธรรมดา เพราะปลูกกันง่ายยังกะสวนผัก !

การเพาะสปอร์ก็ทำกันแบบลูกทุ่ง แค่หว่านสปอร์บนดินเหนียวแล้วใส่ถูงแขวนตามภาพ
(สงสัยนักเพาะบ้านเราคงจะพิถีพิถันเกินไปหน่อย เลยทำสู้พี่อินโดไม่ได้ 555...)

จากนั้นก็ย้ายต้นกล้าลงแปลง (ดูยังกะแปลงผัก *_*)

พอน้องเฟินเบ่งบานเต็มแปลง ป้าแกก็จะย้ายไปปลูกลงแปลงไม้ใหญ่

เวลาขายก็ถอนขึ้นมาใส่ถุงหรือกระถางเท่านั้นเอง !

พอได้ไปดูเฟินก้านดำที่อินโดก็เกิดความฮึดขึ้นมา... (เหมือนทุกครั้งที่ได้เห็นเฟินสวยๆ ของคนอื่น) พยายามกลับมาปรับปรุงเทคนิควิธีเลี้ยงของตัวเอง แต่แก้อะไรก็แก้ได้ ยกเว้นอย่างเดียวคือสภาพอากาศนี่แหละ เฮ้อ... ยิ่งฤดูร้อนอย่างนี้อยากย้ายไปทำสวนเฟินที่อินโดจริงๆ... (ถ้าไม่กลัวแผ่นดินไหว ภูเขาไฟระเบิด! *_*)